Werchter live volgen met je gsm?
donderdag 3 juli 2008
23:25 > Soulwax
Een ' best of' van 'Nite Versions', een explosieve dj-set, een remixmarathon, een coveroptreden, een tilt geslagen ipod...
De show van Soulwax is het allemaal tegelijkertijd. Op die manier jongleert de band weer briljant met genres, formats en muzikale hokjes. We horen elektro, no wave, rave, house en pop door elkaar dwarrelen.
En is er vandaag een band die zijn lievelingsgenres met zoveel zwier een neus zet? De piekfijn uitgedoste bandleden laten 'Robot rock' van Daft Punk kuchen en stotteren.
Technoclassics als 'Anastasia' van T99 en 'Dominator' van Human Resource borrelen in het soepje waar eigen songs als 'NY Excuse' ronddrijven. De tent staat op zijn kop als de heren hun Justice-remix laten knallen. Onze trommelvliezen begeven het haast bij de ultralage bassen. Alsof we liggen te luistervinken bij de motor van een Boeing 747. Wat een kick.
(svs)
De show van Soulwax is het allemaal tegelijkertijd. Op die manier jongleert de band weer briljant met genres, formats en muzikale hokjes. We horen elektro, no wave, rave, house en pop door elkaar dwarrelen.
En is er vandaag een band die zijn lievelingsgenres met zoveel zwier een neus zet? De piekfijn uitgedoste bandleden laten 'Robot rock' van Daft Punk kuchen en stotteren.
Technoclassics als 'Anastasia' van T99 en 'Dominator' van Human Resource borrelen in het soepje waar eigen songs als 'NY Excuse' ronddrijven. De tent staat op zijn kop als de heren hun Justice-remix laten knallen. Onze trommelvliezen begeven het haast bij de ultralage bassen. Alsof we liggen te luistervinken bij de motor van een Boeing 747. Wat een kick.
(svs)
0 reacties
22:20 > Lenny Kravitz
De regen heeft de weide in een modderpoel herschapen en de temperatuur is een paar graden gezakt, maar die weersellende kan niemand deren wanneer Lenny Kravitz zijn opwachting maakt. We hebben voor de gelegenheid onze oorstopjes in; niet voor de muziek maar voor het gekrijs van de vrouwen.
Kravitz knalt van start met Bring it on, na I'll be waiting het strafste nummer van zijn jongste plaat. Kravitz speelt hetzelfde straffe openingstrio als in de AB en maakt dezelfde fout als toen: Hij neemt na de openingssongs te veel tijd om te jammen. Soms werkt dat, soms niet.
Ondermeer Fields of joy en Over 'till it's over wordt te zeer uitgesponnen. Toch blijft Kravitz overeind omdat hij een charmeur is die als een magneet aandacht trekt en omdat Kravitz kwaliteit brengt.
Hij slaagt er telkens in heel straffe muzikanten rond zich te verzamelen; gitarist Craig Ross
uiteraard, maar ook het trio blazers dat voor de gelegenheid naar Werchter afzakte, waardoor het geheel meer soul krijgt. Iets na halfweg levert Kravitz een kippenvelmoment; een prachtig I'll be waiting volgt op Stillness of heart.
Waarna Kravitz er de lap op geeft die we eerder verwachtten, met onder meer American woman en Let love rule. Als Kravitz dan nog het publiek induikelt, een dansje maakt met een securityvrouw en op zijn knieen valt voor het publiek is het kot te klein.
(Kho)
Kravitz knalt van start met Bring it on, na I'll be waiting het strafste nummer van zijn jongste plaat. Kravitz speelt hetzelfde straffe openingstrio als in de AB en maakt dezelfde fout als toen: Hij neemt na de openingssongs te veel tijd om te jammen. Soms werkt dat, soms niet.
Ondermeer Fields of joy en Over 'till it's over wordt te zeer uitgesponnen. Toch blijft Kravitz overeind omdat hij een charmeur is die als een magneet aandacht trekt en omdat Kravitz kwaliteit brengt.
Hij slaagt er telkens in heel straffe muzikanten rond zich te verzamelen; gitarist Craig Ross
uiteraard, maar ook het trio blazers dat voor de gelegenheid naar Werchter afzakte, waardoor het geheel meer soul krijgt. Iets na halfweg levert Kravitz een kippenvelmoment; een prachtig I'll be waiting volgt op Stillness of heart.
Waarna Kravitz er de lap op geeft die we eerder verwachtten, met onder meer American woman en Let love rule. Als Kravitz dan nog het publiek induikelt, een dansje maakt met een securityvrouw en op zijn knieen valt voor het publiek is het kot te klein.
(Kho)
1 reacties
21:51 > Shameboy
Het duurt even voor onze oren gewend zijn aan de beukende beats van Shameboy. Het Leuvense danceduo zet de marquee meteen in lichterlaaie.
We leren dat Shameboy vier jaar geleden op Rock Werchter werd geboren. 'We zijn achterin de wei ontstaan, daar waar nu een pitatent staat', klinkt het. 'Ga er straks zeker eens langs'.
Maar daar heeft het jonge volkje geen tijd voor. Het schreeuwt en loeit zich schor op de strakke techno - af en toe scanderen de jongens en meisjes zelfs mee met de blieps. En we zien opvallend veel crowdsurfers door de tent vliegen, toch iets wat je niet vaak aantreft in de clubs.
Tijdens de radiohit 'Rechoque' lijkt het alsof er mijnen exploderen in de tent. De Shameboys blijven er cool bij. Af en toe steken ze een vuist in de lucht en wordt iedereen gek. Aan het einde van de set kunnen de boys hun enthousiasme niet langer verbergen en bedanken ze hun publiek uitvoerig. Leuk feestje. Niets meer, zeker niets minder.
(svs)
We leren dat Shameboy vier jaar geleden op Rock Werchter werd geboren. 'We zijn achterin de wei ontstaan, daar waar nu een pitatent staat', klinkt het. 'Ga er straks zeker eens langs'.
Maar daar heeft het jonge volkje geen tijd voor. Het schreeuwt en loeit zich schor op de strakke techno - af en toe scanderen de jongens en meisjes zelfs mee met de blieps. En we zien opvallend veel crowdsurfers door de tent vliegen, toch iets wat je niet vaak aantreft in de clubs.
Tijdens de radiohit 'Rechoque' lijkt het alsof er mijnen exploderen in de tent. De Shameboys blijven er cool bij. Af en toe steken ze een vuist in de lucht en wordt iedereen gek. Aan het einde van de set kunnen de boys hun enthousiasme niet langer verbergen en bedanken ze hun publiek uitvoerig. Leuk feestje. Niets meer, zeker niets minder.
(svs)
0 reacties
20:11 > Mika
Zuurstokroze doelpalen, nepbloemen rond het drumstel en aan elk microfoonstatief, een big black mama aan de drums, een geblondeerde aziaat op bas - Mika houdt duidelijk van kitsch.Tijdens 'Big girl' komen twee volslanke dames in onverantwoord strakke turnpakjes meedansen. Het publiek reageert extatisch. 'Relax take it easy' blaast het dak van de tent. Violisten en koperblazers zorgen voor extra power.
Toch zakt de show halverwege in door een stel hondskleffe ballads waar zelfs Elton John zijn neus voor zou ophalen. De weergoden vinden het maar niks - dikke donderwolken pakken samen boven de wei. Maar Mika gaat in de tegenaanval. Hij speelt meezingspelletjes met het ondergeregende publiek, roffelt op vuilbakken en krijgt de wei mee met hits als 'Grace Kelly', 'Love today' en 'Lollipop'. Chapeau. (svs)
5 reacties
19:58 > The National
The National tekende voor het eerste hoogtepunt van Rock Werchter. Soms, heel soms zit alles goed voor een topoptreden.
Omdat buiten de regen met bakken uit de hemel kwam, kroop iedereen in de tent dicht bij elkaar. En daar profiteerde The National van; het bracht een optreden dat nu eens intiem, dan weer psychedelisch was, maar sfeervol was het altijd.
Telkens we een optreden van The National bijwonen, lijkt hun fanbasis gegroeid. Ook tijdens hun passage hebben Matt Berninger en co ongetwijfeld weer heel wat harten gewonnen. De tent stond na afloop zowat op zijn kop. De meeste songs van The National zijn op gelijkaardige manier opgebouwd; Berninger bouwt op naar een climax, waarna de straffe band het afmaakt.
Als de jongens van The National een minpunt hebben, dan is het hun soberheid. Matt Berninger zal zich nooit laten verleiden tot grootspraak, helaas krijgt wie het hardst roept, vaak het meest.
Hopelijk groeit The National uit tot een festivalheadliner want dit is een klassegroep. Nummers als Start a war, Fake empire of Baby, we'll be fine verdienen het festivalklassiekers te worden.
(Kho)
1 reacties
Omdat buiten de regen met bakken uit de hemel kwam, kroop iedereen in de tent dicht bij elkaar. En daar profiteerde The National van; het bracht een optreden dat nu eens intiem, dan weer psychedelisch was, maar sfeervol was het altijd.
Telkens we een optreden van The National bijwonen, lijkt hun fanbasis gegroeid. Ook tijdens hun passage hebben Matt Berninger en co ongetwijfeld weer heel wat harten gewonnen. De tent stond na afloop zowat op zijn kop. De meeste songs van The National zijn op gelijkaardige manier opgebouwd; Berninger bouwt op naar een climax, waarna de straffe band het afmaakt.
Als de jongens van The National een minpunt hebben, dan is het hun soberheid. Matt Berninger zal zich nooit laten verleiden tot grootspraak, helaas krijgt wie het hardst roept, vaak het meest.
Hopelijk groeit The National uit tot een festivalheadliner want dit is een klassegroep. Nummers als Start a war, Fake empire of Baby, we'll be fine verdienen het festivalklassiekers te worden.
(Kho)
1 reacties
18:48 > Counting Crows
Supersterren kleden zich net dat ietsje anders dan de gewone mensen. Adam Duritz, die met zijn rastaharen, loopt al de hele dag in de backstage in zijn gepersonaliseerde Adidas-trainingspak. De laatste jaren zijn de Counting Crows nochtans wat van hun sterrenstatus kwijtgeraakt. Hun laatste hit herinneren we ons zelfs niet meer en het was ook al even geleden dat we Duritz en co in Werchter zagen.
Duritz is een gepassioneerde zanger met een boel
Duritz is een gepassioneerde zanger met een boel
inlevingsvermogen - hij beeldt zijn songs zowat uit en laat zich inspireren door het moment. Helaas doet die passie niet elk nummer goed: Duritz begraaft de melodie soms in zijn soms monkelende geimproviseer. Daardoor vielen Mr. Jones en Big Yellow Taxi wat tegen.
Color Blind kreeg dan weer net extra diepgang door de wat overdreven pathos van Duritz. Het publiek blies net als de band warm en koud. Hier en daar wild applaus, voor vele nummers joviaal geklap zonder enthousiasme. 'Het publiek kan ons niks schelen, wij spelen voor elkaar', dixit Duritz backstage. En dat bleek ook soms.
(Kho)
Color Blind kreeg dan weer net extra diepgang door de wat overdreven pathos van Duritz. Het publiek blies net als de band warm en koud. Hier en daar wild applaus, voor vele nummers joviaal geklap zonder enthousiasme. 'Het publiek kan ons niks schelen, wij spelen voor elkaar', dixit Duritz backstage. En dat bleek ook soms.
(Kho)
0 reacties
17:23 > Modern Skirts
Dat de jongens van Modern Skirts vandaag op Rock Werchter staan, hebben. ze vooral aan R.E.M. te danken. Mike Mills laat geen moment onbenut om deze groep te bewieroken en deze zomer tourt Modern Skirts ook met R.E.M. En dus mochten ze ook een optreden op Werchter inplannen.Waarom Mills zo wild is van deze Amerikaanse Britpop weten we niet. Ze spelen best aardig, maar o zo voorspelbaar. Elk nummer klinkt alsof we het al eerder ergens anders hoorden. Weinig memorabel, getuige ook het af- en aanlopen van mensen.
(kho)
0 reacties
17:21 > Air Traffic
De eer om Rock Werchter, editie 2008, af te trappen, was voor Air Traffic. De eerste bakvissen stonden al twee uur voor het optreden paraat om een goed plekje te veroveren. Elk nummer van de band, die een mengeling lijkt van Keane en Coldplay, werd vooraan op gegil onthaald. We zagen heel wat smachtende meisjesblikken.Verderop de wei bleef het meestal bij beleefd applaus. Air Traffic heeft een aantal hits op zak die ver boven de middelmaat uitsteken. Met Charlotte werd het optreden afgetrapt, Shooting
Star kwam op het einde, met aardige gitaarsolo. Ook No More Running, Never even told me en Time goes by overtuigden.
Eigenlijk is dat iets te weinig om een volwaardig optreden te vullen, maar een beperkte set als op Rock Werchter gaat hen goed af. De band heeft bijzonder veel potentieel als ze durven wat testosteron aan hun soms wat softe en gezapige Britpop toe te voegen. Frontman Chris Wall heeft alvast voldoende charisma om een wei te vulllen. Sterke opener.
(kho)
2 reacties