Crucifixen. Honderden. Vervaardigd uit kartonnen A4'tjes, uit wc-rolletjes, uit plastic bierbekertjes. Sommigen klein, andere reuzegroot, als monsterlijke vliegenmeppers. Er zijn kids die een echte crucifix bij hebben en het ding bij elke verschroeiende elektronica-opstoot in de lucht steken.

Maar tegen Justice is geen exorcisme bestand. Hun logo, het massieve kruisbeeld, brandt groot en geel onder de headbangende hoofden van het duo. Aan weerszijden: een toren van 9 Marshallversterkers. We herkennen veel trucjes uit de excellente show die de Franse elektroterroristen in mei in de Brusselse AB gaven. Een gedeconstrueerd 'D.A.N.C.E', de verhakkelde digi-funk van 'DVNO', het apocalyptische strijkintermezzo van 'Stress', het meegebulderde a capella-stuk van 'We are your friends', de logge heavy metal-samples.

Het gaat er heftig aan toe in de tent: de schrielste fans worden snel door de security van achter de dranghekken geplukt. De dolle massa is niet zelden een beetje beangstigend, zo wild gaat het er aan toe. Een memorabel moment: de Justice-jongens die plots roerloos blijven staan, de ene vooraan op een monitorbox, de andere achter de crucifix, 1 arm in de lucht. 'Phantom pt.2', nog zo'n staaltje briljante cut 'n'paste-pop klieft als een machete door de tent. Een uur zinderende massapsychose. (svs)