Supersterren kleden zich net dat ietsje anders dan de gewone mensen. Adam Duritz, die met zijn rastaharen, loopt al de hele dag in de backstage in zijn gepersonaliseerde Adidas-trainingspak. De laatste jaren zijn de Counting Crows nochtans wat van hun sterrenstatus kwijtgeraakt. Hun laatste hit herinneren we ons zelfs niet meer en het was ook al even geleden dat we Duritz en co in Werchter zagen.

Duritz is een gepassioneerde zanger met een boel

inlevingsvermogen - hij beeldt zijn songs zowat uit en laat zich inspireren door het moment. Helaas doet die passie niet elk nummer goed: Duritz begraaft de melodie soms in zijn soms monkelende geimproviseer. Daardoor vielen Mr. Jones en Big Yellow Taxi wat tegen.

Color Blind kreeg dan weer net extra diepgang door de wat overdreven pathos van Duritz. Het publiek blies net als de band warm en koud. Hier en daar wild applaus, voor vele nummers joviaal geklap zonder enthousiasme. 'Het publiek kan ons niks schelen, wij spelen voor elkaar', dixit Duritz backstage. En dat bleek ook soms.

(Kho)