The National tekende voor het eerste hoogtepunt van Rock Werchter. Soms, heel soms zit alles goed voor een topoptreden.

Omdat buiten de regen met bakken uit de hemel kwam, kroop iedereen in de tent dicht bij elkaar. En daar profiteerde The National van; het bracht een optreden dat nu eens intiem, dan weer psychedelisch was, maar sfeervol was het altijd.

Telkens we een optreden van The National bijwonen, lijkt hun fanbasis gegroeid. Ook tijdens hun passage hebben Matt Berninger en co ongetwijfeld weer heel wat harten gewonnen. De tent stond na afloop zowat op zijn kop. De meeste songs van The National zijn op gelijkaardige manier opgebouwd; Berninger bouwt op naar een climax, waarna de straffe band het afmaakt.

Als de jongens van The National een minpunt hebben, dan is het hun soberheid. Matt Berninger zal zich nooit laten verleiden tot grootspraak, helaas krijgt wie het hardst roept, vaak het meest.

Hopelijk groeit The National uit tot een festivalheadliner want dit is een klassegroep. Nummers als Start a war, Fake empire of Baby, we'll be fine verdienen het festivalklassiekers te worden.

(Kho)