De regen heeft de weide in een modderpoel herschapen en de temperatuur is een paar graden gezakt, maar die weersellende kan niemand deren wanneer Lenny Kravitz zijn opwachting maakt. We hebben voor de gelegenheid onze oorstopjes in; niet voor de muziek maar voor het gekrijs van de vrouwen.

Kravitz knalt van start met Bring it on, na I'll be waiting het strafste nummer van zijn jongste plaat. Kravitz speelt hetzelfde straffe openingstrio als in de AB en maakt dezelfde fout als toen: Hij neemt na de openingssongs te veel tijd om te jammen. Soms werkt dat, soms niet.

Ondermeer Fields of joy en Over 'till it's over wordt te zeer uitgesponnen. Toch blijft Kravitz overeind omdat hij een charmeur is die als een magneet aandacht trekt en omdat Kravitz kwaliteit brengt.

Hij slaagt er telkens in heel straffe muzikanten rond zich te verzamelen; gitarist Craig Ross
uiteraard, maar ook het trio blazers dat voor de gelegenheid naar Werchter afzakte, waardoor het geheel meer soul krijgt. Iets na halfweg levert Kravitz een kippenvelmoment; een prachtig I'll be waiting volgt op Stillness of heart.

Waarna Kravitz er de lap op geeft die we eerder verwachtten, met onder meer American woman en Let love rule. Als Kravitz dan nog het publiek induikelt, een dansje maakt met een securityvrouw en op zijn knieen valt voor het publiek is het kot te klein.

(Kho)