Er wordt even heftig, zij het beleefder, gefeest tijdens Underworld als bij jongere, hippere techno-acts als Justice en Digitalism. Dit is duidelijk een beheerster publiek. Al van bij de classic 'Digeridoo' heerst er een ouderwetse, feestelijke vreugde die doet denken aan de hoogdagen van de techno, mid jaren negentig.

Feestdemagoog Karl Hyde hangt in een lange zilveren jas de technosjamaan uit: hij danst alsof hij in trance is of speelt cool een paar niet ter zake doende klanken op gitaar. Zijn collega's hangen als diep in gedachten verzonken geluidstechnici over hun mengpaneel gebogen. Leuke decorstukken: de gigantische opblaasbare fluorescerende kussens - een soort bizarre fallussen - die als omgevallen zuilen over het podium hangen.

Tijdens een superieur 'King of snake' springt Hyde rond met een minicameraatje voor zijn neus zodat zijn manische kop op groot scherm verschijnt. Wanneer 'Born slippy' wordt ingezet, gaan tot ver buiten de tent de handen in de lucht. Witte reuzenballonnen worden het publiek ingegooid, het startsein voor een uitzinnige party. De kamerbrede glimlach op het gezicht van de groepsleden spreekt boekdelen. (svs)