De jongens van MGMT hebben een modetrend of twintig, dertig gemist. In de Marquee duiken ze op met potsierlijke hippiekledij; we bespeuren zelfs een lint in het vettige, lange haar. Het lijkt alsof ze met hun uiterlijk een statement willen maken; ook hun muziek is immers retro. Andrew Van Wyngarden, Ben Goldwasser en co brengen seventiesrock en folkrock die maar
zelden doet denken aan hun hevig geproducete hits.

Zij die dus massaal afgezakt zijn om eenzelfde sound te horen, zijn eraan voor de moeite; op de
hits na amper psychedelische pop, amper spacy geluidjes. Toch zijn we niet teleurgesteld. MGMT brengt immers een leuk optreden dat nooit inzakt, al is het wachten tot Time to pretend en Weight of the world voor het publiek tot zeer ver buiten de tent rechtveert.

De hits blijven ondanks de ruwheid overeind. Je merkt aan alles dat dit nog een jonge, wat bedeesde groep is. Er mag nog wat vlees aan de performance, maar dat komt nog wel. Een sterke set; dit is een band om in het oog te houden. (Kho)