Het eerste feestje van de dag komt op naam van The Hives en een echte verrassing is dat niet. De cartoonrock van The Hives is een beproefd recept. We hebben de truukjes van Howlin' Pelle Almqvist en co al allemaal eerder gezien - het spugen, het marcheren, het door het publiek lopen, de oneliners, de geflipte gitarist, de handigheid van de drummer - maar we worden de band nooit beu.

Als het sterke Walk Idiot Walk losbarst wordt er geklapt en gedanst tot voorbij de geluidstoren. De overige nummers zijn alleen live leuk. Een album van The Hives in de wagen beluisteren is overigens geen goed idee; deze jongens moet u live zien.

Het is bijna jammer dat Almqvist geen goeie zanger is en dat de rest van de band wat slordig speelt. Stop een kwart van het charisma van deze jongens in een goeie band en je krijgt een wereldgroep. Deze The Hives zal nooit meer zijn dan een subtopper, maar dan wel een die gegarandeerd een geweldig feest oplevert.
(Kho)